DREVNI RAZVRATNICI
Piše Jasna Jojić
objavljeno u Kompaniji “Novosti”, maja 2005
Razvijena industrija porno filmova, časopisa i internet sajtova, festivali erotike, revije provokativne gardarobe i prodavnice sa raznim pomagalima za seksualno zadovoljenje, doprinose utisku da ljudi kroz istoriju civilizacije nikada nisu bili obuzetiji seksom i perverzijama, nego danas. Ali, činjenice i zapisi od prvih slika i pisma do danas, ipak govore drugačije i zapušuju usta puritancima koji se ovih dana ljute na režisera Olivera Stouna koji je u filmskom spektaklu “Aleksandar Veliki”, čuvenog vojskovođu prikazao kao biseksualca.
Ne samo što je seks bio jedna od osnovnih okupacija žitelja od starog Irana i Persije pa sve do vremena dominacije hrišćanstva i muhamedanstva, već se on provlačio i kroz religiju. A prateći te zapise, psihoterapeuti su zapazili da sve perverzije o kojima se danas govori na sva usta, već milenijumima postoje. Samo što se na njih u drevnim vremenima nije gledalo kao na bolesti, već kao na slobodno opredelenje.
HOMOSEKSUALNOST
Parade gejeva i lezbejki koje uzbuđuje mnoge puritance našeg vremena, nisu zabeležene sve do 20-tog veka. Ali ne zato, kako to misli većina, što sklonosti ka istom polu nije bilo i što se ona pojavila sa “dosadom” i “prevelikim ličnim slobodama” koje pruža današnje društvo. Naprotiv homoseksualnost je pojava poznata kod svih naroda i u svim fazama društvenog razvitka i nema veze sa kulturnom degeneracijom. Već letimičan pogled na crteže iz pećine Altamire u Španiji, prve ljudske materijalne dokaze koje je ostavio čovek, pokazuju koliko je ovaj fenomen star. Njega ilustruju i ukrasi na arheološkim predmetima, na vazama i pistosima sačuvanim iz starog Egipta, Grčke i Rima. Tada je ritam života često dovodio do podela na polne poslove. Muškarci su išli u rat ili su se zajedno obučavali u raznim veštinama, pa (iako danas to nekome zvuči kao blatnjenje), spisi iz antike nedvosmisleno govore da su homoseksualnosti bili skloni i veličine poput filosofa Aristotela ili vojskovođe Aleksandra Makedenskog. U isto vreme, žene prinuđene da ostaju same mesecima zadovoljavale su svoje seksualne nagone međusobno, na istoku u haremima a na zapadu u kolektivnim, javnim kupatilima sa mineralnom vodom.
Na homoseksualnost kao na strašan greh nije gledala čak ni hrišćanska vera jer se po manastirima ova pojava često širila, baš kao i po školama koje su do pre stotinjak godina, skoro svuda u svetu bile podeljene na muške i ženske. A najnoviji dokaz da homoseksualnost nije neprirodna, psiholozi i biolozi našli su, pošto su posmatranjem pouzdano utvrdili da sklonosti prema istom polu nije imuna ni jedna životinjska vrsta.
ZOOFILIJA
je perverzija oko koje su mediji podigli prašinu pre tri decenije pa ponovo danas. Prvi put o njoj se s gražavanjem govorilo kada je Čikolina, italijanska zvezda (a kasnije i član parlamenta) snimila porno film u kojem opšti sa svojim konjem. A drugi put, kada je devojka čuvenog sportiste Devida Bekama, obelodanila da je opštila sa veprom, kako bi pokazala da je doživela više uzbuđenja nego sa slavnom zvezdom (koji je u međuvremenu napustio).
Zoofilija je međutim iako danas skaradna, kroz istoriju čovečanstva bila svakidašnja pojava. U starim civilizacijama ona je imala religijsku pobudu. Pratilo je verovanje da mnoga božanstva kako bi se približili ljudima, s vremena na vreme, ulaze u tela životinja. U Nacionalnom muzeju u Kairu čuvaju se papirusi na kojima je opisan verski obred u kojem Egipćanke opšte sa jarčevima dva puta godišnje, na promenu mena. Stari Kinezi ritualno su opštili sa guskama kojima bi posle orgazma mačetom odsecali glave. Sačuvan je i jedan od starorimskih zakona u kojem se osuđuje svaka žena koja se podaje magarcima. Isti zakon međutim odobrava pobude otmenih Rimljanki koje su se samozadovaljavale pomoću zmija, i ne osuđuje javne kuće koje su radile vekovima a gde su hrabri Rimljani opštili sa kozama, ždrebicama i kučkama.
Danas se zoofilija uglavnom sreće samo kod usamljenika koji žive van civilizacije, kod senilnih i psihopata, kažu psihijatri ali dadaju i da su biolozi ustanovili da ona u svetu životinja nije splasla – mnoge vrste opšte međusobno a najčešće to čine ovca i koza i konji i magarci.
SATIRIJAZAM, NIMFOMANIJA I NARCISIZAM
su pojačane seksualne težnje kod muškaraca, odnosno žena, i zaljubljivanje u sopstveno telo. Već im sama imena kažu da su te pojave bile primećene još u antičkom svetu, pa su i imena dobile po Nimfi i Satiru, nižim božanstvima Starih Grka, odnosno Narcisu koji se zaljubio u sopstveni lik kada ga je ugledao u površini vode. Ovim perverzijama bili su skloni mnogi kroz istoriju,. Tvrdi se da je najpoznatija nimfomanka bila kraljica Kartagine (dela starog Egipta) Kleopatra, a satirijazci Luj XIV i Napoleon. Po mišljenju psihologa, narcisizam je uočljiv kod većine dece u pubertetu a neki naviku, da se dive, miluju i seksualno, pred ogledalom, opšte sa sopstvenim telom, održavaju do kasne starosti.
Smatra se inače da su krajnje nekontrolisane posledice ove tri perverzije razne bolesne sklonosti poput mazohizma, sadizma i sadomazohizma gde se seksualno uživanje povezuje sa brutalnostima nad samim sobom,. nad partenerom, ili obostrano. Potom zoosadizam gde se pre seksualnog akta muče životinje, ili strangulacija u kojoj sadistički nastrojen par davi jedno drugo. Psihijatri izučavaju i pikertstvo, sadizma u kojem se partneri bodu šiljatim predmetima svuda po telu. Ali i najrasprostranjenijim vidom sadizma gde partneri tokom seksa međusobno upućuju jedno drugom grube reči i uvrede (koprolalija)
KANDUALIZAM
je seksualna nastranost u kojoj dominira potreba da se partner, nag, predstavi drugima. Perverzija je dobila ime po kralju Kandulu koji je svoju ženu pokazivao savetnicima, dok je ona spavala naga. A u više romana pominje se trač da je Luj XV svojoj ljubavnici Dibari naređivao da pred njegovim ljubimcima razgolićuje svoju stražnjicu.
Uz ovu perverziju vezuju se i sve ostale u kojima se seksualna želja budi i drugim čulima, a ne samo dodirom partnerovog tela. To je pre svega seksualni fetišizam (buđenje strasti dok se dodiriju delovi odeće ili obuća partnera sa kojim je ranije doživljen jak čulni užitak), koprofilija i urolagnija, (zadovoljstva koja se bude u kontaktu sa lučevinima tela partnera), reniflerstvo (seksualno uzbuđenje izazvano određenim mirisima) i mizofilija (uživanje u prirodnim mirisima partnera koji ne održava redovnu higijenu tela)
DENDROFILIJA I PIGMALIONIZAM
su civilizacijski drevne perverzije nastale verovatno pod uticajem religija. Prva se smatra starijom i po iskustvu psihijatrije, danas je retka. Dendrofili su ljudi koji su uživali u odnosu sa drvećem jer su biljke smatrali živim bićima u koja su se s vremena na vreme useljavali duhovi drugih ljudi, preminulih, ili božanstava. Najdrastičniji dendrofil kroz istoriju bio je kralj Persije Kserks koji je obožavao i zadovoljavao se sa jednim platanom. Toliko je preterivao da je stablu poklanjao skupu svilenu gardarobu vezenu zlatom, i nakit, baš kao da se radi o ženi. Pigmalionizam je nastranost koja je ime dobila po kiparskom kralju Pigmalionu. Skulptori na njegovom dvoru pomogli su mu da izvaja savršen ženski kip od slonove kosti, sa kojim je on opštio do kraja života. Legenda je začinila ovu priču detaljem da je Afrodita bila toliko dirnuta pažnjom i ljubavlju koji je Pigmalion poklanjao svom umetničkom delu, da je kip oživela pa je kralj naposletku dobio i svoju kraljicu. Pigmalionizam je očigledno strast koja ni do danas nije napustila ljudsku psihu obzirom da su savremeni seksi šopovi puni raznih lutki na naduvavanje na kojima se muškarci zadovoljavaju.
TRNSVESTITIZAM I SODOMIJA
su perverzije nastale od pamtiveka da, kako kažu psihijatri, ponište razliku među polovima i ljudima uopšte. Tranvestiti su oni koji (u stara vremena gardarobom, perikama i šminkom, a danas i plastičnom hirurgijom) menjaju svoj prirodom dat pol i to im pruža seksualno uzbuđenje. A sodomija je preteča svih vrsta orgijanja. Pojave kojoj nijedno društvo nije odolevalo i koje su opisane još u istorijama starog Egipta, Grčke i posebno Rima. Orgijanja starih Rimljana bila su razuzdana seksualna opštenja praćena svim ostalim vrstama uživanja (u jelu, piću, pevanju i plesu). Istorijski zapisi koji odslikavaju starorimska orgijanja pominju i vezu tih razuzdanosti sa leševima (ta vrsta opštenja naziva se nekromanija), pedofiliju (opštenje sa decom) i gerontofiliju (uživanje u seksualnom odnosu sa starim ljudima). Najviše se međutim opisuju uživanja u perverzijama koje su nosile imena “analni koitus” i “anilinktus”. Prva je seksualno zadovoljstvo koje se doživljava uvlačenjem penisa u analni otvor žene. To nije izum samo starih Rimljana, spisi ga pominju još u zakonu starih Peruanaca koji ga je propisivao kao jedini dozvoljeni seksualni čin dok je žena trudna i tri godina posle porođaja, dok doji dete. Današnji psihjatri ne svrstavaju ga u perverziju ukoliko u toj vrsti snošaja uživaju oba partnera jer je dokazano da žena i preko analnog otvora može doživeti orgazam. Anilinktus je zadovoljenje seksualnih težnji putem oralnog tretiranja analnog otvora. I ta perverzija ima dugu istoriju i zajedno sa svim ostalima pominje se i kao pojava u gradu Sodomi, gde je po Bibliji, vladao toliki razvrat da je Bog morao da interveniše.
